gǎn xī感昔
bái dì chéng biān yīng luàn tí, yì qí shòu mǎ tà chūn ní.白帝城边莺乱啼,忆骑瘦马踏春泥。lǎo lái gǎn jiù duō qī chuàng, gū mèng shí shí dào ráng xī.老来感旧多凄怆,孤梦时时到瀼西。
bái dì chéng biān yīng luàn tí, yì qí shòu mǎ tà chūn ní.白帝城邊鶯亂啼,憶騎瘦馬踏春泥。lǎo lái gǎn jiù duō qī chuàng, gū mèng shí shí dào ráng xī.老來感舊多淒愴,孤夢時時到瀼西。
白帝城边莺乱啼,忆骑瘦马踏春泥。老来感旧多凄怆,孤梦时时到瀼西。
陆游(1125—1210),字务观,号放翁。汉族,越州山阴(今浙江绍兴)人,南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶,高宗时应礼部试,为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀,投身军旅生活,官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首,内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...