zuì zhōng chū xī mén ǒu shū
醉中出西门偶书
gǔ sì xián fáng bì jì liáo, jǐ nián dān jiǔ fù gōng cháo.
古寺闲房闭寂寥，几年耽酒负公朝。
qīng shān shì chù kě mái gǔ, bái fà xiàng rén xiū zhé yāo.
青山是处可埋骨，白发向人羞折腰。
mò lù zì bēi zhōng lǎo shǔ, shào nián cháng yuàn cóng zhēng liáo.
末路自悲终老蜀，少年常愿从征辽。
zuì lái xié jiàn xī jiāo qù, jí mù hán wú zhì tù jiāo.
醉来挟箭西郊去，极目寒芜雉兔骄。
古寺闲房闭寂寥，几年耽酒负公朝。青山是处可埋骨，白发向人羞折腰。末路自悲终老蜀，少年常愿从征辽。醉来挟箭西郊去，极目寒芜雉兔骄。
