yún tóng tóng xíng云童童行
yún tóng tóng, xié yǔ lái.云童童，挟雨来。yǔ wèi rú tǔ yún yǐ kāi, bù néng wéi rén hān fú āi.雨未濡土云已开，不能为人歛浮埃。shān nán shān běi kōng wén léi, qīng yāng yù gǎo xū kě āi!山南山北空闻雷，青秧欲槁吁可哀！
yún tóng tóng xíng雲童童行
yún tóng tóng, xié yǔ lái.雲童童，挾雨來。yǔ wèi rú tǔ yún yǐ kāi, bù néng wéi rén hān fú āi.雨未濡土雲已開，不能為人歛浮埃。shān nán shān běi kōng wén léi, qīng yāng yù gǎo xū kě āi!山南山北空聞雷，青秧欲槁籲可哀！
云童童，挟雨来。雨未濡土云已开，不能为人歛浮埃。山南山北空闻雷，青秧欲槁吁可哀！
陆游（1125—1210），字务观，号放翁。汉族，越州山阴（今浙江绍兴）人，南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶，高宗时应礼部试，为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀，投身军旅生活，官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首，内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...
