chūn tiě zǐ cí huáng dì gé shí èr shǒu春帖子词·皇帝阁十二首
cāng lóng dōng quē zhuǎn chūn qí, cuì yǔ lín shāo zuì zǎo zhī.苍龙东阙转春旂，綷羽林梢最早知。qīng dì huí fēng hái xí xí, huáng rén pěng rì gù chí chí.青帝回风还习习，黄人捧日故迟迟。
chūn tiě zǐ cí huáng dì gé shí èr shǒu春帖子詞·皇帝閣十二首
cāng lóng dōng quē zhuǎn chūn qí, cuì yǔ lín shāo zuì zǎo zhī.蒼龍東闕轉春旂，綷羽林梢最早知。qīng dì huí fēng hái xí xí, huáng rén pěng rì gù chí chí.青帝回風還習習，黃人捧日故遲遲。
苍龙东阙转春旂，綷羽林梢最早知。青帝回风还习习，黄人捧日故迟迟。
宋祁（998～1061）北宋文学家。字子京，安州安陆（今湖北安陆）人，后徙居开封雍丘（今河南杞县）。天圣二年进士，官翰林学士、史馆修撰。与欧阳修等合修《新唐书》，书成，进工部尚书，拜翰林学士承旨。卒谥景文，与兄宋庠并有文名，时称“二宋”。诗词语言工丽，因《玉楼春》词中有“红杏枝头春意闹”句，世称“红杏尚书”。...
