shù yù zhāi qián zá huì jiē lóng tú wáng zhì zhī suǒ zhí gè fù yī zhāng fán dé潄玉斋前杂卉皆龙图王至之所植各赋一章凡得
hóng bái xiàng sì fán, sè chún xiāng yì qiǎn.红白相嗣繁，色纯香亦浅。xiāng duì tíng hù jiān, sú shàng yān néng miǎn.相对庭户间，俗尚焉能免。
shù yù zhāi qián zá huì jiē lóng tú wáng zhì zhī suǒ zhí gè fù yī zhāng fán dé潄玉齋前雜卉皆龍圖王至之所植各賦一章凡得
hóng bái xiàng sì fán, sè chún xiāng yì qiǎn.紅白相嗣繁，色純香亦淺。xiāng duì tíng hù jiān, sú shàng yān néng miǎn.相對庭戶間，俗尚焉能免。
红白相嗣繁，色纯香亦浅。相对庭户间，俗尚焉能免。
宋祁（998～1061）北宋文学家。字子京，安州安陆（今湖北安陆）人，后徙居开封雍丘（今河南杞县）。天圣二年进士，官翰林学士、史馆修撰。与欧阳修等合修《新唐书》，书成，进工部尚书，拜翰林学士承旨。卒谥景文，与兄宋庠并有文名，时称“二宋”。诗词语言工丽，因《玉楼春》词中有“红杏枝头春意闹”句，世称“红杏尚书”。...
