cǎo mù zá yǒng wǔ shǒu téng草木杂咏五首·藤
huī màn xiāng jié pán, qiú shāo hù huí qū.虺蔓相结蟠，虬梢互回屈。fēn ruò wèi qì shéng, fán rú yǐ lún fú.纷若未契绳，繁如已纶綍。qiào gé wài fù yīn, yóu kān bì yán rì.峭格外圑阴，尤堪庇炎日。
cǎo mù zá yǒng wǔ shǒu téng草木雜詠五首·藤
huī màn xiāng jié pán, qiú shāo hù huí qū.虺蔓相結蟠，虯梢互回屈。fēn ruò wèi qì shéng, fán rú yǐ lún fú.紛若未契繩，繁如已綸綍。qiào gé wài fù yīn, yóu kān bì yán rì.峭格外圑陰，尤堪庇炎日。
虺蔓相结蟠，虬梢互回屈。纷若未契绳，繁如已纶綍。峭格外圑阴，尤堪庇炎日。
宋祁（998～1061）北宋文学家。字子京，安州安陆（今湖北安陆）人，后徙居开封雍丘（今河南杞县）。天圣二年进士，官翰林学士、史馆修撰。与欧阳修等合修《新唐书》，书成，进工部尚书，拜翰林学士承旨。卒谥景文，与兄宋庠并有文名，时称“二宋”。诗词语言工丽，因《玉楼春》词中有“红杏枝头春意闹”句，世称“红杏尚书”。...
