zhǔ zhàng sòng jì sōng yuán hé shàng
拄杖颂寄松源和尚
qī chǐ wū téng guà dōng bì, chūn fēng hū lái shēng liǎng yì.
七尺乌藤挂东壁，春风忽来生两翼。
biān qǐ fēi lóng chèn bù dé, dòng tíng jiǎo suì liú lí bì.
鞭起飞龙趁不得，洞庭搅碎琉璃碧。
qù xī qù xī míng lì lì, méi huā yǐng lǐ xiū xiāng mì.
去兮去兮明历历，梅花影里休相觅。
wèi yǔ wèi yún zì gǔ jīn, gǔ jīn liáo liáo yǒu hé jí.
为雨为云自古今，古今寥寥有何极。
“鞭起飞龙趁不得”出自宋代释如净的《拄杖颂寄松源和尚》，诗句共7个字，诗句拼音为：biān qǐ fēi lóng chèn bù dé，诗句平仄：平仄平平仄仄平。
