jì sòng yī bǎi líng sì shǒu
偈颂一百零四首
fù jiàn tiān dì xīn, jǔ shì jiē zhī yǒu.
复见天地心,举世皆知有。
shān yì chōng hán yù fàng méi, àn róng dài là jiāng shū liǔ.
山意冲寒欲放梅,岸容待腊将舒柳。
wéi yǒu zhǔ zhàng zǐ, hēi lín cūn,
惟有拄杖子,黑粼皴,
yuán yī jiù.
元依旧。
shòu shuāng dòng bù kū,
受霜冻不枯,
yù yáng hé bù xiù.
遇阳和不秀。
bì jiǎo luò tóu,
壁角落头,
kuài rán zhuō shǒu.
块然拙守。
zhōng rì tán xuán kǒu bù kāi,
终日谈玄口不开,
pēn quán tì yě chéng shī zi hǒu.
喷泉嚏也成狮子吼。
“复见天地心”出自宋代释绍昙的《偈颂一百零四首》,诗句共5个字,诗句拼音为:fù jiàn tiān dì xīn,诗句平仄:仄仄平仄平。