jiàn shì zhě qǐ yǔ wèi rù dào xī jìng
见侍者乞语为入道蹊径
rù dào xī jìng wú xī jìng, rì yòng xiàn xíng hé bù xǐng.
入道蹊径无蹊径,日用现行何不省。
hé nán wèn xùn yǐ guāi zhāng, yìng duì bīn péng céng bù yǐn.
和南问讯已乖张,应对宾朋曾不隐。
tóng yú gòng fàn kuàng sān nián, huà pò nǎ zhī wàn wàn qiān.
同盂共饭况三年,话破那知万万千。
jīn rì zhù xiāng zhòng mì yǔ, xǔ shí jù shǒu chéng tú rán.
今日炷香重觅语,许时聚首成徒然。
lǎo sēng gèng bù néng dāo dá, tòng zhǎng níng cí dāng miàn dā.
老僧更不能忉怛,痛掌宁辞当面搭。
cóng jiào fù tòng zǒu chū mén, hū tiān yuàn mà chǐ méi shé tū kǒu wèi hé.
从教负痛走出门,呼天怨骂齿没舌秃口未合。
“呼天怨骂齿没舌秃口未合”出自宋代释惟一的《见侍者乞语为入道蹊径》,诗句共11个字,诗句拼音为:hū tiān yuàn mà chǐ méi shé tū kǒu wèi hé,诗句平仄:平平仄仄仄平平平仄仄平。