hán fēng
寒风
hán fēng xiāo xiāo chuī wǒ yī, yíng chén guāng rù shān cǎi jué wēi.
寒风萧萧吹我衣,迎晨光入山采蕨薇。
wǎng liǎng kuī rén měng hǔ xiào, cǎo jiān duō lù yóu wèi xī.
魍魉窥人猛虎啸,草间多露犹未晞。
lì jìn qióng yá yǔ xiǎn gǔ, zhōng cháo cǎi zhī bù yíng jū.
历尽穷崖与险谷,终朝采之不盈匊。
yōu xīn yīn yīn rì jiāng mù, shǒu chí kōng kuāng fǎn máo wū.
忧心殷殷日将暮,手持空筐返茅屋。
zéi chén è zi yàn qīng féi, zhì shì yōu rén cháng kǔ jī.
贼臣恶子厌轻肥,志士幽人常苦饥。
gǔ lái wàn dài gòng rú cǐ, lè tiān zhī mìng fù hé bēi.
古来万代共如此,乐天知命复何悲。
“历尽穷崖与险谷”出自宋代释文珦的《寒风》,诗句共7个字,诗句拼音为:lì jìn qióng yá yǔ xiǎn gǔ,诗句平仄:仄仄平平仄仄仄。