fǎ chéng shàng rén chū zhǎng lú le shī xiōng huà xiàng qiú zàn
法澄上人出长芦了师兄画像求赞
ào xuě sōng gū, huái yún shí qú.
傲雪松孤,怀云石癯。
miào cún ér yǒu yě bù yǒu, dú zhào ér wú yě fēi wú.
妙存而有也不有,独照而无也非无。
wàn xiàng wù néng táo kōng wáng zhī yìn, zhòng sè mò wǒ rǎn líng shé zhī zhū.
万象勿能逃空王之印,众色莫我染灵蛇之珠。
jīn jī tí hán xī xiǎo fēn yè hù, yù tù nòng pò xī yíng chè bīng hú.
金鸡啼寒兮晓分夜户,玉兔弄魄兮莹彻冰壶。
“妙存而有也不有”出自宋代释正觉的《法澄上人出长芦了师兄画像求赞》,诗句共7个字,诗句拼音为:miào cún ér yǒu yě bù yǒu,诗句平仄:仄平平仄仄仄仄。