yóu xiá liè zhuàn xù
游侠列传序
hán zǐ yuē:" rú yǐ wén luàn fǎ, ér xiá yǐ wǔ fàn jìn.
韩子曰:“儒以文乱法,而侠以武犯禁。
" èr zhě jiē jī, ér xué shì duō chēng yú shì yún.
”二者皆讥,而学士多称于世云。
zhì rú yǐ shù qǔ zǎi xiàng qīng dài fū, fǔ yì qí shì zhǔ, gōng míng jù zhe yú chūn qiū, gù wú kě yán zhě.
至如以术取宰相、卿、大夫,辅翼其世主,功名俱著于《春秋》,固无可言者。
jí ruò jì cì yuán xiàn, lǘ xiàng rén yě, dú shū huái dú xíng jūn zǐ zhī dé, yì bù gǒu hé dāng shì, dāng shì yì xiào zhī.
及若季次、原宪,闾巷人也,读书怀独行君子之德,义不苟合当世,当世亦笑之。
gù jì cì yuán xiàn, zhōng shēn kōng shì péng hù, hè yī shū shí bù yàn.
故季次、原宪,终身空室蓬户,褐衣疏食不厌。
sǐ ér yǐ sì bǎi yú nián, ér dì zǐ zhì zhī bù juàn.
死而已四百余年,而弟子志之不倦。
jīn yóu xiá, qí xíng suī bù guǐ yú zhèng yì, rán qí yán bì xìn, qí xíng bì guǒ, yǐ nuò bì chéng, bù ài qí qū, fù shì zhī è kùn, jì yǐ cún wáng sǐ shēng yǐ, ér bù jīn qí néng.
今游侠,其行虽不轨于正义,然其言必信,其行必果,已诺必诚,不爱其躯,赴士之厄困,既已存亡死生矣,而不矜其能。
xiū fá qí dé.
羞伐其德。
gài yì yǒu zú duō zhě yān.
盖亦有足多者焉。
qiě huǎn jí, rén zhī suǒ shí yǒu yě.
且缓急,人之所时有也。
tài shǐ gōng yuē: xī zhě yú shùn jiǒng yú jǐng lǐn, yī yǐn fù yú dǐng zǔ, fù shuō nì yú fù xiǎn, lǚ shàng kùn yú jí jīn, yí wú zhì gù, bǎi lǐ fàn niú, zhòng ní wèi kuāng, cài sè chén cài.
太史公曰:昔者虞舜窘于井廪,伊尹负于鼎俎,傅说匿于傅险,吕尚困于棘津,夷吾桎梏,百里饭牛,仲尼畏匡,菜色陈、蔡。
cǐ jiē xué shì suǒ wèi yǒu dào rén rén yě, yóu rán zāo cǐ zāi, kuàng yǐ zhōng cái ér shè luàn shì zhī mò liú hū? qí yù hài hé kě shèng dào zāi! bǐ rén yǒu yán yuē:" hé zhī rén yì, yǐ xiǎng qí lì zhě wèi yǒu dé.
此皆学士所谓有道仁人也,犹然遭此灾,况以中材而涉乱世之末流乎?其遇害何可胜道哉!鄙人有言曰:“何知仁义,已享其利者为有德。
" gù bó yí chǒu zhōu, è sǐ shǒu yáng shān, ér wén wǔ bù yǐ qí gù biǎn wáng zhí jī bào lì, qí tú sòng yì wú qióng.
”故伯夷丑周,饿死首阳山,而文、武不以其故贬王;跖跻暴戾,其徒诵义无穷。
yóu cǐ guān zhī," qiè gōu zhě zhū, qiè guó zhě hóu hóu zhī mén, rén yì cún.
由此观之,“窃钩者诛,窃国者侯;侯之门,仁义存。
" fēi xū yán yě.
”非虚言也。
jīn jū xué huò bào zhǐ chǐ zhī yì, jiǔ gū yú shì, qǐ ruò bēi lùn chái sú, yǔ shì fú chén ér qǔ róng míng zāi! ér bù yī zhī tú, shè qǔ yǔ rán nuò, qiān lǐ sòng yì, wèi sǐ bù gù shì.
今拘学或抱咫尺之义,久孤于世,岂若卑论侪俗,与世浮沉而取荣名哉!而布衣之徒,设取予然诺,千里诵义,为死不顾世。
cǐ yì yǒu suǒ zhǎng, fēi gǒu ér yǐ yě.
此亦有所长,非苟而已也。
gù shì qióng jiǒng ér dé wěi mìng, cǐ qǐ fēi rén zhī suǒ wèi xián háo jiān zhě xié? chéng shǐ xiāng qū zhī xiá, yǔ jì cì yuán xiàn bǐ quán liàng lì, xiào gōng yú dāng shì, bù tóng rì ér lùn yǐ.
故士穷窘而得委命,此岂非人之所谓贤豪间者邪?诚使乡曲之侠,予季次、原宪比权量力,效功于当世,不同日而论矣。
yào yǐ gōng jiàn yán xìn, xiá kè zhī yì, yòu hé kě shǎo zāi! gǔ bù yī zhī xiá, mí dé ér wén yǐ.
要以功见言信,侠客之义,又曷可少哉!古布衣之侠,靡得而闻已。
jìn shì yán líng mèng cháng chūn shēn píng yuán xìn líng zhī tú, jiē yīn wáng zhě qīn shǔ, jí yú yǒu tǔ qīng xiàng zhī fù hòu, zhāo tiān xià xián zhě, xiǎn míng zhū hóu, bù kě wèi bù xián zhě yǐ.
近世延陵、孟尝、春申、平原、信陵之徒,皆因王者亲属,藉于有土卿相之富厚,招天下贤者,显名诸侯,不可谓不贤者矣。
bǐ rú shùn fēng ér hū, shēng fēi jiā jí, qí shì jī yě.
比如顺风而呼,声非加疾,其势激也。
zhì rú lǘ xiàng zhī xiá, xiū xíng dǐ míng, shēng shī yú tiān xià, mò bù chēng xián, shì wéi nán ěr! rán rú mò jiē pái bìn bù zài.
至如闾巷之侠,修行砥名,声施于天下,莫不称贤,是为难耳!然儒、墨皆排摈不载。
zì qín yǐ qián, pǐ fū zhī xiá, yān miè bú jiàn, yú shén hèn zhī.
自秦以前,匹夫之侠,湮灭不见,余甚恨之。
yǐ yú suǒ wén, hàn xìng, yǒu zhū jiā tián zhòng wáng gōng jù mèng guō jiě zhī tú, suī shí gǎn dāng shì zhī wén wǎng, rán qí sī yì, lián jié tuì ràng, yǒu zú chēng zhě.
以余所闻,汉兴,有朱家、田仲、王公、剧孟、郭解之徒,虽时扞当世之文罔,然其私义,廉洁退让,有足称者。
míng bù xū lì, shì bù xū fù.
名不虚立,士不虚附。
zhì rú péng dǎng zōng qiáng bǐ zhōu, shè cái yì pín, háo bào qīn líng gū ruò, zì yù zì kuài, yóu xiá yì chǒu zhī.
至如朋党宗强比周,设财役贫,豪暴侵凌孤弱,恣欲自快,游侠亦丑之。
yú bēi shì sú bù chá qí yì, ér wěi yǐ zhū jiā guō jiě děng, lìng yǔ háo bào zhī tú tóng lèi ér gòng xiào zhī yě.
余悲世俗不察其意,而猥以朱家、郭解等,令与豪暴之徒同类而共笑之也。
“吕尚困于棘津”出自两汉司马迁的《游侠列传序》,诗句共6个字,诗句拼音为:lǚ shàng kùn yú jí jīn,诗句平仄:仄仄仄平平平。
司马迁(前145年-不可考),字子长,夏阳(今陕西韩城南)人,一说龙门(今山西河津)人。西汉史学家、散文家。司马谈之子,任太史令,因替李陵败降之事辩解而受宫刑,后任中书令。发奋继续完成所著史籍,被后世尊称为史迁、太史公、历史之父。司马迁早年受学于孔安国、董仲舒,漫游各地,了解风俗,采集传闻。初任郎中,奉使西南。元封三年(前108)任太史令,继承父业,著述历史。他以其“究天人之际,通古今之变,成一家之言”的史识创作了中国第一部纪传体通史《史记》(原名《太史公书》)。被公认为是中国史书的典范,该书记载了从上古...