tí xiāo shū yuán jiāng shān tú huà
题萧叔原江山图画
bō lí héng yǎn cāng yù lì, yī duàn qīng zī tiān huàn chū.
玻璃横眼苍玉立,一段清姿天幻出。
xiá zuò dān jiāng yún mò zhī, huī zhāng tài sù yǐ wéi zhì.
霞作丹浆云墨汁,恢张太素以为质。
yī shí pán gǔ zòng héng bǐ, wàn gǔ xuán míng nóng dàn sè.
一时盘古纵横笔,万古玄冥浓淡色。
qián kūn liǎng jiān yī tíng zhōng, lì rén zì xià chóu dá gōng.
乾坤两间一亭中,立人自下酬答功。
jiǔ zhǎn qí píng yì qì chōng, xūn lú míng wǎn qíng xìng róng.
酒盏碁枰意气充,薰炉茗碗情性融。
ěr è mù è hái dà dào, shēng chén sè chén rù cháng kōng.
耳阏目阏还大道,声尘色尘入长空。
kè lái qiě bàn zhǔ rén zuì, jī xiè kè yóu gù rén zhì.
客来且伴主人醉,机械客犹梏仁智。
wèi zhī èr zhě yī zhī zhuì, xiū yán yī zhě zhuì zhī xì.
未知二者一之赘,休言一者赘之细。
shàng rén yǐ wù xì zhī zhì, hé dāng gèng wù yě wú xì,
上人已悟细之至,何当更悟也无细,
ruò zhì zhī wèi.
若至之谓□□□。
“未知二者一之赘”出自宋代曾丰的《题萧叔原江山图画》,诗句共7个字,诗句拼音为:wèi zhī èr zhě yī zhī zhuì,诗句平仄:仄平仄仄平平仄。