xià wǎn wàng sōng tíng yǒu huái
夏晚望嵩亭有怀
zhèng lián yún shuǐ yǔ xīn wéi, hú shàng tíng gāo duì cuì wēi.
正怜云水与心违，湖上亭高对翠微。
jǐn rì bù fáng píng kǎn wàng,
尽日不妨凭槛望，
zhōng nián wèi bì yǒu jiā guī.
终年未必有家归。
qīng chán jiàn bàng yōu cóng zào, bái niǎo shí chuān fǎn zhào fēi.
青蝉渐傍幽丛噪，白鸟时穿返照飞。
cǐ dì yòu chóu wú jì zhù, yī gān hé chǔ shì yīn yī.
此地又愁无计住，一竿何处是因依。
“尽日不妨凭槛望”出自唐代罗邺的《夏晚望嵩亭有怀》，诗句共7个字，诗句拼音为：jǐn rì bù fáng píng kǎn wàng，诗句平仄：仄仄仄平平仄仄。
