zhú
竹
cuì yè cái fèn xì xì zhī, qīng yīn yóu wèi shàng jiē chí.
翠叶才分细细枝，清阴犹未上阶墀。
huì lán suī xǔ xiāng yī rì,
蕙兰虽许相依日，
táo lǐ hái yīng xiào hòu shí.
桃李还应笑后时。
bào jié bù wéi shuāng sǎn gǎi, chéng lín zhōng yǔ fèng huáng qī.
抱节不为霜霰改，成林终与凤凰期。
wèi bīn ruò gèng zhēng xián xiàng, hǎo zuò yú gān xì diào sī.
渭滨若更征贤相，好作渔竿系钓丝。
“桃李还应笑后时”出自唐代罗邺的《竹》，诗句共7个字，诗句拼音为：táo lǐ hái yīng xiào hòu shí，诗句平仄：平仄平平仄仄平。
