fēng
风
chéng shàng hán lái sī mò qióng, tǔ náng píng mò liǎng nán tóng.
城上寒来思莫穷,土囊萍末两难同。
piāo chéng yuǎn làng jiāng hú jì,
飘成远浪江湖际,
chuī qǐ mù chén jīng luò zhōng.
吹起暮尘京洛中。
fēi xuě xiāo tiáo cán là jié, luò huā láng jí gǔ xíng gōng.
飞雪萧条残腊节,落花狼藉古行宫。
chūn néng hé xù qiū yáo luò, shēng shā hái tóng zào huà gōng.
春能和煦秋摇落,生杀还同造化功。
“春能和煦秋摇落”出自唐代徐夤的《风》,诗句共7个字,诗句拼音为:chūn néng hé xù qiū yáo luò,诗句平仄:平平平仄平平仄。