yǔ dào lǚ tóng yú shuǐ lù sì huì sù
与道侣同于水陆寺会宿
lùn dào qióng xīn shǎo yǒu péng, cǐ shí qīng huà xī nián céng.
论道穷心少有朋,此时清话昔年曾。
shì diāo hóng yè pù hán jǐng,
柿凋红叶铺寒井,
gǔ zhuì shuāng máo zhe dìng sēng.
鹄坠霜毛著定僧。
fēng dì yuǎn shēng qiū jiàn shuǐ, zhú chuān shēn sè yè fáng dēng.
风递远声秋涧水,竹穿深色夜房灯。
chū mén jìn shì láo shēng zhě, zhī cǐ zhǎng xián jǐ gè néng.
出门尽是劳生者,只此长闲几个能。
“论道穷心少有朋”出自唐代子兰的《与道侣同于水陆寺会宿》,诗句共7个字,诗句拼音为:lùn dào qióng xīn shǎo yǒu péng,诗句平仄:仄仄平平仄仄平。