sòng jiāng líng xuē hóu rù jìn xù
送江陵薛侯入觐序
dāng xuē hóu zhī chū lìng yě, dāng ér hǔ zhě, zhāng shén.
当薛侯之初令也,珰而虎者,张甚。
jùn yì zhī liáng, qì ér jiù dǎi.
郡邑之良,泣而就逮。
hóu shào nián fǔ rèn shì, rén jiē wèi hóu wēi.
侯少年甫任事,人皆为侯危。
hóu xiào yuē:" bù rán.
侯笑曰:“不然。
cǐ méng zhuāng shì suǒ wèi yǎng hǔ zhě yě.
此蒙庄氏所谓养虎者也。
cù jī zé shì rén, ér cù bǎo bì qiě fù yú.
猝饥则噬人,而猝饱必且负嵎。
wú jī zhī shǐ bù zhì nù ér bǎo zhī shǐ bù zhì jiāo, zhèng zài wǒ yǐ.
吾饥之使不至怒;而饱之使不至骄,政在我矣。
" yǐ ér guǒ jiù yuē.
”已而果就约。
zhì tā jùn yì, bào héng shén, jīng zé zhāo zhī yì bù zhì.
至他郡邑,暴横甚,荆则招之亦不至。
ér shì shí shì yǒu bō qiú zhī biàn.
而是时适有播酋之变。
bù shǐ zhě xí xià rú yǔ, jì mǔ ér zhū, jì dīng ér fū.
部使者檄下如雨,计亩而诛,计丁而夫。
gēng zhě kū yú tián, yì zhě kū yú yóu.
耕者哭于田,驿者哭于邮。
ér jīng zhī qù chuān yě ěr.
而荆之去川也迩。
jǔ shuǐ zhī yú, bèi jiāng ér xià, zhuì zhuì ruò bù néng yī rì chù.
沮水之余,被江而下,惴惴若不能一日处。
hóu yù fù lǎo yuē:" shì fǔ zhōng yú, hé néng wéi?" jiè yī qiē wù xiāo.
侯谕父老曰:“是釜中鱼,何能为?”戒一切勿嚣。
qiě yuē," nài hé yǐ yī xiǎo nì pí wú chì zǐ!" zhū zhēng diào jiē huǎn qí yì, wèi jǐ guǒ píng.
且曰,“奈何以一小逆疲吾赤子!”诸征调皆缓其议,未几果平。
yú shí fāng shǐ hái, wén zhī tàn yuē:" jīn tiān xià wèi dà xiǎo lì zhě jiē ruò cǐ, wú yōu tài píng yǐ.
余时方使还,闻之叹曰:“今天下为大小吏者皆若此,无忧太平矣。
" xiǎo mín wú shí, jiàn yī èr guān lì yǔ dāng xiāng chí ér jī, zé qún rán yù.
”小民无识,见一二官吏与珰相持而击,则群然誉。
gù jī zhī míng zhāng, ér diào zhī gōng yǐn.
故激之名张,而调之功隐。
wú wù qí zhāng ér bù gù qí hài, cǐ yóu jiè fēng yǐ gē ěr.
吾务其张而不顾其害,此犹借锋以割耳。
zì gǔ guó jiā zhī huò, zào yú xiǎo rén, ér chéng yú tān gōng xìng míng zhī jūn zǐ zhě, shí cháng bā jiǔ.
自古国家之祸,造于小人,而成于贪功幸名之君子者,十常八九。
gù zì chǔ shǔ zào huò yǐ lái, shí zhě zhī yōu, yǒu shēn yú dāng yǔ yí zhě.
故自楚、蜀造祸以来,识者之忧,有深于珰与夷者。
pì rú bìng rén, jì bìng zhī sù qù yě, ér chún yòng gōng fá zhī jì, qí rén bù sǐ yú bìng ér sǐ yú gōng.
辟如病人,冀病之速去也,而纯用攻伐之剂,其人不死于病而死于攻。
jīn guān hóu zhī zhì jīng, jī zhī yé, yì diào zhī yé? lì hóu yī rì ér bǐng zhèng, qí bù yǐ tān gōng xìng míng zhī yào dú tiān xià yě shěn yǐ.
今观侯之治荆,激之耶,抑调之耶?吏侯一日而秉政,其不以贪功幸名之药毒天下也审矣。
hóu wéi rén fēng yí guǎng é, yī jiàn zhī qí jù cái.
侯为人丰颐广额,一见知其巨材。
jīn nián qiū yǐ shì shì fēn xiào shěng wéi, shǒu qǔ yú yǒu yuán shàn, cì yú dì zōng yǐng.
今年秋以试事分校省闱,首取余友元善,次余弟宗郢。
yuán shàn cái shí zhuō jué, qí wéi wén gǔ shèng qí jī, gēn jí yōu chè, fēi jù yǎn rú hóu, wèi yǒu néng shǎng shí qí jùn zhě.
元善才识卓绝,其为文骨胜其肌,根极幽彻,非具眼如侯,未有能赏识其俊者。
yú dì zhì zhí wēn wén, qí wén rú qí rén, néng bù wéi shī mén zhī rǔ zhě.
余弟质直温文,其文如其人,能不为师门之辱者。
yǐ cǐ èr shì dù yī fáng, xī chì dé wǔ? hóu kě wèi shén yú xiàng shì zhě yě.
以此二士度一房,奚啻得五?侯可谓神于相士者也。
hóu zhī huī zhèng, bù kě méi jǔ.
侯之徽政,不可枚举。
lüè shù qí dà zhě rú cǐ.
略述其大者如此。
hàn tíng dì zhì xíng, jù yǒu néng chū hóu shàng zhě? hóu xíng yǐ.
汉庭第治行,讵有能出侯上者?侯行矣。
wū hū.
呜呼。
shǐ nì dāng shí bù wéi jī ér wèi diào, níng zhì jué liè hū? shuí wèi wén rén wú qí shí, bù néng zhú jǐ yú xiān yě.
使逆珰时不为激而为调,宁至决裂乎?谁谓文人无奇识,不能烛几于先也。
“泣而就逮”出自明代袁宏道的《送江陵薛侯入觐序》,诗句共4个字,诗句拼音为:qì ér jiù dǎi,诗句平仄:仄平仄仄。