péi duān gōng shǐ jūn qīng xí, fù dé qīng guì gē sòng xú zhǎng shǐ
裴端公使君清席,赋得青桂歌送徐长史
xī nián pān guì wèi liú rén, jīn zhāo pān guì sòng guī kè.
昔年攀桂为留人,今朝攀桂送归客。
qiū fēng táo lǐ yáo luò jǐn,
秋风桃李摇落尽,
wèi jūn qīng qīng bàn sōng bǎi.
为君青青伴松柏。
xiè gōng nán lóu sòng kè hái, gāo gē guì shù líng hán shān.
谢公南楼送客还,高歌桂树凌寒山。
yīng lián dú xiù kōng lín shàng, kōng shǎng fū huá jī xuě jiān.
应怜独秀空林上,空赏敷华积雪间。
zuó yè yī zhī shēng zài yuè,
昨夜一枝生在月,
chán juān kě wàng bù kě zhé.
婵娟可望不可折。
ruò wéi tiān shàng kān zèng xíng, tú shǐ tíng tíng zhào lí bié.
若为天上堪赠行,徒使亭亭照离别。
“昔年攀桂为留人”出自唐代皎然的《裴端公使君清席,赋得青桂歌送徐长史》,诗句共7个字,诗句拼音为:xī nián pān guì wèi liú rén,诗句平仄:平平平仄仄平平。