chūn rì jiāo shān guān yì hè míng
春日焦山观瘞鹤铭
xī ài shān qiáo shū, jīn tà shān qiáo lù.
昔爱山樵书,今踏山樵路。
jiāng biān chūn shì dòng, méi liǔ jiē kě fù.
江边春事动,梅柳皆可赋。
luò què shí jìng wēi, bái làng sǎ yī lǚ.
荦确石径微,白浪洒衣履。
lín yuān yú lóng jīng, mén yá yuán niǎo jù.
临渊鱼龙惊,扪崖猿鸟惧。
gǔ kè nán xì dú, duàn quē cāng xiǎn hù.
古刻难细读,断缺苍藓护。
suì yuè qǐ yì kǎo, shū fǎ dàn zēng mù.
岁月岂易考,书法但增慕。
mā sā fù sān tàn, yù qù hái xiǎo zhù.
摩挲复三叹,欲去还小住。
xí qì wèi sǎo chú, chǐ fā hèn chí mù.
习气未扫除,齿发恨迟暮。
huá tíng hè zì guī, cháng jiāng zhǐ dōng zhù.
华亭鹤自归,长江只东注。
jì liáo qiān gǔ yì, luò rì qǐ yān wù.
寂寥千古意,落日起烟雾。
“华亭鹤自归”出自宋代吴琚的《春日焦山观瘞鹤铭》,诗句共5个字,诗句拼音为:huá tíng hè zì guī,诗句平仄:平平仄仄平。