wàng wú tíng cì huáng èr yǐn yùn
望吴亭次黄二尹韵
dōng wàng cháng ān shān fù shān, shù fēng hái chū liǎng fēng jiān.
东望长安山复山，数峰还出两峰间。
jiǎo yī lái jí sān nián xū, yǐn kè liáo wèi yī rì xián.
搅衣来即三年戌，引客聊为一日闲。
shēn shì mù yún dī gèng hǎo, xīn rú guī niǎo juàn zhī hái.
身似暮云低更好，心如归鸟倦知还。
shèng cháo tǎng dé shōu yí wù, tàn xī sāo tóu bìn yǐ bān.
圣朝倘得收遗物，叹息搔头鬓已斑。
“东望长安山复山”出自宋代钱宏的《望吴亭次黄二尹韵》，诗句共7个字，诗句拼音为：dōng wàng cháng ān shān fù shān，诗句平仄：平仄平平平仄平。
