cí gǔ táng shī
祠古堂诗
qún ér zhǐ jiě cí jīn yù, bǎi suì zuò chī kōng rùn wū.
群儿只解祠金玉,百岁作痴空润屋。
jūn jiā shèng wèi qú bù zhī, diào tóu guī lái běi chuāng dú.
君家胜味渠不知,掉头归来北窗读。
chā jià zhěng zhěng sān wàn jiān, shuí hé yǒu shū zhēn bù rán.
插架整整三万笺,谁何有书真不然。
shì zhōng wén zì dào kē dǒu, bǔ wáng yīng de nèi gēng piān.
是中文字到蝌蚪,补亡应得内庚篇。
yì jǐn qiān náng gèng miào xiàn, zhōng yǒu yù lián cáng xiǎo cǎo.
异锦千囊更妙限,中有玉奁藏小草。
bù fán tuō mào kǔ huī háo, màn shuō jīng shé zá fēi dǎo.
不烦脱帽苦挥毫,漫说惊蛇杂飞岛。
mā sā dǐng yí zì xiào yǔ, bì yūn duī huā jiǔ yì tǔ.
摩挲鼎彝自笑语,碧晕堆花久瘞土。
xuán zhī bǎi hǎo duò ér xì, cǐ wù yī chū tūn wàn gǔ.
悬知百好堕儿戏,此物一出吞万古。
kè lái cuò è chū bù jiě, bǎ wán yīn qín dìng wèi guài.
客来错恶初不解,把玩殷勤定为怪。
wǒ zhī cǐ lǎo jí bù qiǎn, guī mó zhèng yù chāo sān dài.
我知此老极不浅,规模正欲超三代。
“群儿只解祠金玉”出自宋代吴可的《祠古堂诗》,诗句共7个字,诗句拼音为:qún ér zhǐ jiě cí jīn yù,诗句平仄:平平仄仄平平仄。