tí huí shān rén huà xiàng
题回山人画像
xiān zōng jiǔ yǐ bì chán guān, hū yù gāo rén huàn dé hái.
仙踪久矣闭禅关，忽遇高人唤得还。
chuàng jiù lín gōng yī jí yè, yí lái zhēn xiàng dài lán bān.
创就琳宫依岌页，移来真像带斓斑。
lù tōng yuǎn pǔ chóng chóng shuǐ, lóu yǐ cháng sōng miàn miàn shān.
路通远浦重重水，楼倚长松面面山。
zhuó wǒ yī bēi rú yǒu yì, zuò lìng shuāi liǎn biàn zhū yán.
酌我一杯如有意，坐令衰脸变朱颜。
“忽遇高人唤得还”出自宋代宇文孝叔的《题回山人画像》，诗句共7个字，诗句拼音为：hū yù gāo rén huàn dé hái，诗句平仄：平仄平平仄平平。
