shāng luò huā
伤落花
chù chōng mò zhī lán guī xī, xīn guà jié ér rú zuì.
处冲漠之兰闺兮,心絓结而如醉。
suì hū hū qí jiāng mài xī, huā luò luò ér ruǐ zhuì.
岁忽忽其将迈兮,花落落而蕊坠。
pān cháng tiáo zhī yào miào xī, dǔ hóng zào zhī shū yì.
攀长条之要妙兮,睹鸿造之殊异。
bēi chén fēng zhī zhèn mù xī, niǎo xiáng jí ér zhēng mèi.
悲晨风之震木兮,鸟翔集而争媚。
shí zhū yīng ér tài xī xī, shí qǐ kě hū zài zhì.
拾朱英而太息兮,时岂可乎再至。
dì jiāo míng ér cháo yú jiāo jié xī, è míng jiá ér nèi shāng.
睇焦螟而巢于蛟睫兮,愕蓂荚而内伤。
ruí bīn zhǔ qí zhòng xià xī, rù shōu zhì ér biàn shāng.
蕤宾主其仲夏兮,蓐收至而变商。
gǎn hán shǔ zhī dài xiè xī, sù yè líng yú diāo shuāng.
感寒暑之代谢兮,素叶零于雕霜。
qì yù yì ér tián yīng xī, zhì ā qiū ér cǎi méng.
气郁邑而填膺兮,陟阿丘而采虻。
zhān fú yóu zhī chǔ chǔ xī, zhōng mèn mèn ér xīn jīng.
瞻蜉蝣之楚楚兮,中闷闷而心惊。
āi báo qū zhī xū yú xī, xiū sù zhì ér yì róng.
哀薄躯之须臾兮,修素质而益荣。
chén qī qíng yú héng nǚ xī, chuí qīng pàn ér gù yǔ.
陈凄情于姮女兮,垂青盼而顾语。
wú yǐn dǎo fū qián lù xī, shè céng xiá ér qiú lǚ.
吾引导夫前路兮,涉层霞而求侣。
hé rén shēng zhī duǎn qī xī, ān jì lǚ ér huái yōu.
何人生之短期兮,安寄旅而怀忧。
dēng xiè gǔ yǐ lù lù xī, lǎn liù qū zhī hóng liú.
登嶰谷以逯趢兮,览六区之鸿流。
yú fú sāng ér yīn zhǐ xī, shuāng cái páng ér chōu qīng ōu.
逾扶桑而荫趾兮,双材旁而抽清讴。
jiāng cao zhù héng yǐ chōng wéi xī, tǐ chán juān ér pèi qióng róu.
将{艹柱}蘅以充帏兮,体婵娟而佩琼瑈。
chí tài dàn yǐ wéi bǐng xī, wù wǎng xī zhī chén mí.
持太淡以为柄兮,悟往昔之沉迷。
yuè yù dié zhī yí yú nán chuāng xī, shěn róng xī ér dú qī.
阅玉牒之遗于南窗兮,审容膝而独栖。
pī huì jī zhī jiè yú qīng àn xī, xīn lǎng lǎng ér gǔ qī.
披惠姬之诫于清案兮,心朗朗而古期。
tuō yōu huái yú bǐ duān xī, liáo yǐ jì qíng ér shū yǒng sī.
托幽怀于笔端兮,聊以寄情而舒永思。
hú rán ér wǒ niàn zhī xī, tì pāng tuó ér xīn bēi.
胡然而我念之兮,涕滂沱而心悲。
jūn qí wǒ hū xiá biǎo xī, zhōng guī gǔ ér tóng jū.
君俟我乎霞表兮,终归骨而同居。
“逾扶桑而荫趾兮”出自明代葛高行文的《伤落花》,诗句共7个字,诗句拼音为:yú fú sāng ér yīn zhǐ xī,诗句平仄:平平平平平仄平。