míng cháo
明朝
míng cháo yòu shàng hé lǘ chéng, jiāng shàng chūn cháo yī gě qīng.
明朝又上阖闾城，江上春潮一舸轻。
guò yǎn luò huā yīng yǒu hèn, bàng rén fēi xù zì duō qíng.
过眼落花应有恨，傍人飞絮自多情。
běn yīn shì luàn yī liú biǎo, shuí wèi cái duō lèi mí héng.
本因世乱依刘表，谁谓才多累祢衡。
shì wèn páng gōng guī yǐn jì, nán yáng hé dì kě gōng gēng?
试问庞公归隐计，南阳何地可躬耕？
“南阳何地可躬耕”出自明代胡悌的《明朝》，诗句共7个字，诗句拼音为：nán yáng hé dì kě gōng gēng，诗句平仄：平平平仄仄平平。
