máo cāng ér gē
毛沧儿歌
máo cāng ér, máo cāng ér, cāng ér shēng zài lán cāng xī.
毛沧儿,毛沧儿,沧儿生在兰沧西。
lán cāng qù tiān wàn yǒu sān qiān lǐ, tǔ rén huā jiǎo jīn liǎng chǐ.
兰沧去天万有三千里,土人花脚金两齿。
cāng ér zhī fù míng shēng dá tiān zǐ, tiān zǐ qiǎn shǐ yuǎn zhào zhī, cāng ér suí fù lái jīng shī
沧儿之父名声达天子,天子遣使远召之,沧儿随父来京师
.
。
cāng ér nián jǐ hé? sān suì shàng bù zú, liǎng suì pō yǒu yú.
沧儿年几何?三岁尚不足,两岁颇有余。
dǐng xī yǎn qī chún mǒ zhū, xué yǔ wèi chéng yì tài shū.
顶犀眼漆唇抹朱,学语未成意态殊。
qí lín zhī zǐ, wǎn mǎ zhī jū, chǎn zì jué yù shēng tiān qú, rén yán chuán shū yǒu zhǒng fēi
麒麟之子,宛马之驹,产自绝域升天衢,人言传书有种非
ěr chú? ěr fù nián jǐ hé? wǔ shí yú liù wèi jí qí.
尔雏?尔父年几何?五十逾六未及耆。
shí wǔ nián luò xī nán yí, xī nán zhī rén yú bù shí, zhǎng guān huī ā fù nǚ xiào mà ér
十五年落西南夷,西南之人愚不识,长官麾呵妇女笑骂儿
tóng qī.
童欺。
xī cí xiāng lǐ liù qīn jù, bái fà huáng kǒu tóng xì lèi.
昔辞乡里六亲俱,白发黄口同系累。
yī jiā jǐn sǐ, yī shēn zài zài xī, ěr yìn wéi yǒu tiān gōng zhī.
一家尽死,一身在载锡,尔胤惟有天公知。
tiān gōng zhī, yòu xī ěr guān jué, dài ér shang yī, tuō ěr jiè zhòu, cān lóng hǔ kuí.
天公知,又锡尔冠爵,带而裳衣,脱尔介胄,参龙虎夔。
máo cāng ér, máo cāng ér, hǎo ér zi, ěr fù lǎo yǐ.
毛沧儿,毛沧儿,好儿子,尔父老矣。
wàng ěr shì ěr fù, ěr zōng yǒu guāng.
望尔似尔父,尔宗有光。
zhù ěr zhǎng dà, wú zhū huò yāng.
祝尔长大,无诸祸殃。
tǔ ěr jǐn xīn xiù cháng, chū shàn zhāo dài zhī wén zhāng, rú mǎ bān yàn xǔ míng hàn
吐尔锦心绣肠,出擅昭代之文章,如马、班、燕、许鸣汉
táng.
唐。
máo cāng ér, máo cāng ér, fù yǒu zuò gē tīng wù wàng.
毛沧儿,毛沧儿,父友作歌听勿忘。
“西南之人愚不识”出自明代唐之淳的《毛沧儿歌》,诗句共7个字,诗句拼音为:xī nán zhī rén yú bù shí,诗句平仄:平平平平平仄平。