tái xiǎn shān gē
苔藓山歌
yě rén yè mèng jiāng nán shān, jiāng nán shān shēn sōng guì xián.
野人夜梦江南山,江南山深松桂闲。
yě rén jué hòu cháng tàn xī,
野人觉后长叹息,
tiē xiǎn zhān tái zuò shān sè.
帖藓粘苔作山色。
bì mén wú shì rèn yíng xū, zhōng rì yī mián guān sì rú.
闭门无事任盈虚,终日欹眠观四如。
yī rú bái yún fēi chū bì, èr rú fēi yǔ yán qián dī, sān rú téng hǔ yù páo xiào,
一如白云飞出壁,二如飞雨岩前滴,三如腾虎欲咆哮,
sì rú lǎn lóng zāo pī lì.
四如懒龙遭霹雳。
xiǎn qiào qiàn kōng tán dòng hán, xiǎo ér liǎng shǒu fú lán gàn.
嶮峭嵌空潭洞寒,小儿两手扶栏干。
“二如飞雨岩前滴”出自唐代顾况的《苔藓山歌》,诗句共7个字,诗句拼音为:èr rú fēi yǔ yán qián dī,诗句平仄:仄平平仄平平平。
顾况(约727—约815)字逋翁,号华阳真逸(一说华阳真隐),晚年自号悲翁,汉族,苏州海盐横山人(今在浙江海宁境内),唐代诗人、画家、鉴赏家。他一生官位不高,曾任著作郎,因作诗嘲讽得罪权贵,贬饶州司户参军。晚年隐居茅山。...