wàng fū shí
望夫石
hé dài tí gē qù bù hái, dú liú xíng yǐng bái yún jiān.
何代提戈去不还，独留形影白云间。
jī fū xiāo jǐn xuě shuāng sè,
肌肤销尽雪霜色，
luó qǐ diǎn chéng tái xiǎn bān.
罗绮点成苔藓斑。
jiāng yàn bù néng chuán yuǎn xìn, yě huā kōng jiě dù chóu yán.
江燕不能传远信，野花空解妒愁颜。
jìn lái qǐ shǎo zhēng rén fù, xiào cǎi mí wú shàng běi shān.
近来岂少征人妇，笑采蘼芜上北山。
“野花空解妒愁颜”出自唐代严郾的《望夫石》，诗句共7个字，诗句拼音为：yě huā kōng jiě dù chóu yán，诗句平仄：仄平平仄仄平平。
