pái mèn
排闷
qì guān wèi xiāo yáo, láo kǔ shū wèi jì.
弃官谓逍遥,劳苦殊未既。
huāng chóu xū kěn pì, pò wū jiǔ tú jì.
荒畴须垦辟,破屋久涂塈。
jí shēn yào nán qiú, shí jǐn gǔ bào guì.
疾深药难求,食尽谷暴贵。
ān néng zuò jīng yíng, dàn jué shuì yǒu wèi.
安能作经营,但觉睡有味。
qiū gāo shuāng lù bī, gèng kǔ xīn tàn fèi.
秋高霜露逼,更苦薪炭费。
suī yún wèi jù sǐ, jī dòng yì kě wèi.
虽云未遽死,饥冻亦可畏。
pō sī cóng lǐ guǎng, xiǎo liè liáo tǔ qì fù kǒng bà tíng guī, xiè hòu féng zuì wèi.
颇思从李广,小猎聊吐气;复恐灞亭归,邂逅逢醉尉。
“弃官谓逍遥”出自宋代陆游的《排闷》,诗句共5个字,诗句拼音为:qì guān wèi xiāo yáo,诗句平仄:仄平仄平平。