qiū huái shí shǒu mò zhāng shāo zì zhèn qǐ yì gǔ yì yě
秋怀十首末章稍自振起亦古义也
shǔ tuì cái jǐ shí, hū yǐ pò shuāng lù xī fēng yī hé lì, luò yè fēn mǎn lù.
暑退财几时,忽已迫霜露;西风一何厉,落叶纷满路。
lǎo wēng shuāi kě xiào, rì yè niàn jìn hù yī qiú xiān guān huái, gāo huǒ yì dāng jù.
老翁衰可笑,日夜念墐户;衣裘先关怀,膏火亦当具。
jiǔ yóu bù kě huǎn, qīng tīng zāo chuáng zhù.
酒尤不可缓,倾听糟床注。
gōng pán shì lì ěr, hé gǎn yì zhì tù!
供盘柿栗耳,何敢议雉兔!
“老翁衰可笑”出自宋代陆游的《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》,诗句共5个字,诗句拼音为:lǎo wēng shuāi kě xiào,诗句平仄:仄平平仄仄。