lǒng tóu shuǐ
陇头水
lǒng tóu shí yuè tiān yù shuāng, zhuàng shì yè wǎn lǜ chén qiāng, wò wén lǒng shuǐ sī gù xiāng, sān gēng qǐ zuò lèi shù xíng.
陇头十月天雨霜,壮士夜挽绿沉枪,卧闻陇水思故乡,三更起坐泪数行。
wǒ yǔ zhuàng shì miǎn zì jiāng nán ér duò dì zhì sì fāng, guǒ shī mǎ gé gù qí cháng, qǐ ruò fù nǚ bù xià táng? shēng féng hé qīn zuì kě shāng, suì niǎn jīn xù shū hú qiāng.
我语壮士勉自疆;男儿堕地志四方,裹尸马革固其常,岂若妇女不下堂?生逢和亲最可伤,岁辇金絮输胡羌。
yè shì tài bái shōu guāng máng, bào guó yù sǐ wú zhàn chǎng!
夜视太白收光芒,报国欲死无战场!
“生逢和亲最可伤”出自宋代陆游的《陇头水》,诗句共7个字,诗句拼音为:shēng féng hé qīn zuì kě shāng,诗句平仄:平平平平仄仄平。