shān sì
山寺
sì mén yā shí wēi yù bēng, chá yá lǎo sōng guà cāng téng.
寺门压石危欲崩，槎牙老松挂苍藤。
fēng chuán shàng fāng chū dìng qìng, yǔ àn gǔ diàn cháng míng dēng.
风传上方出定磬，雨暗古殿长明灯。
sù lín yě gǔ jīng fù qǐ, zhēng lì shān tóng hū bù yīng.
宿林野鹘惊复起，争栗山童呼不应。
xī nán wén dào gèng yōu jué, míng rì liè bù fèng xíng téng.
溪南闻道更幽绝，明日裂布缝行縢。
“风传上方出定磬”出自宋代陆游的《山寺》，诗句共7个字，诗句拼音为：fēng chuán shàng fāng chū dìng qìng，诗句平仄：平平仄平平仄仄。
