zhōu zhōng舟中
duò biān cháo shuǐ luò hái shēng, péng dǐ hán dēng miè fù míng.柁边潮水落还生,篷底寒灯灭复明。yuē shù cháng nián láo xì lǎn, bào rén fēng yǔ yǒu tuó míng.约束长年牢系缆,报人风雨有鼍鸣。
duò biān cháo shuǐ luò hái shēng, péng dǐ hán dēng miè fù míng.柁邊潮水落還生,篷底寒燈滅複明。yuē shù cháng nián láo xì lǎn, bào rén fēng yǔ yǒu tuó míng.約束長年牢係纜,報人風雨有鼉鳴。
“篷底寒灯灭复明”出自宋代陆游的《舟中》,诗句共7个字,诗句拼音为:péng dǐ hán dēng miè fù míng,诗句平仄:平仄平平仄仄平。
陆游(1125—1210),字务观,号放翁。汉族,越州山阴(今浙江绍兴)人,南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶,高宗时应礼部试,为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀,投身军旅生活,官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首,内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...