kāi dōng yuán lù běi zhì shān jiǎo yīn zhì lù bàng xì dì zá zhí huā cǎo
开东园路北至山脚因治路傍隙地杂植花草
qīng gōu dōng pàn jiǎn zhēn jiān, suī shè zhài mén jǐn rì guān.
清沟东畔翦蓁菅,虽设柴门尽日关。
yuǎn yǐn hán quán chéng bì zhǎo, shāo tōng mì zhú lù qīng shān.
远引寒泉成碧沼,稍通密竹露青山。
yōu huā qì lù kāi réng luò, hǎo niǎo chuān lín qù fù huán.
幽花泣露开仍落,好鸟穿林去复还。
gèng shàng héng gāng wú suǒ ài, xiǎo ér shì mì wū sān jiān.
更上横冈吾所爱,小儿试觅屋三间。
“远引寒泉成碧沼”出自宋代陆游的《开东园路北至山脚因治路傍隙地杂植花草》,诗句共7个字,诗句拼音为:yuǎn yǐn hán quán chéng bì zhǎo,诗句平仄:仄仄平平平仄仄。