xuě zhōng dú zhuó
雪中独酌
jīn zūn yù xiè yǒu hé hǎo? bù kān shēng shì hū hū lǎo.
金尊玉瀣有何好?不堪生世忽忽老。
zhū yán hū yǐ xiè chén jìng, bái gǔ xíng kàn bì qiū cǎo.
朱颜忽已谢晨镜,白骨行看闭秋草。
hài làng cuó é fēng zuò zhī, jiāo lóng xuè rén yǐ wéi xī wèi tú jì mìng sān shí zài, lài yǒu tòng yǐn shū wú bēi.
骇浪嵯峨风作之,蛟龙血人以为嬉;畏涂寄命三十载,赖有痛饮纾吾悲。
mò jīng zuì yǎn jiǒng rú diàn, jiǎ yuè yóu kān xíng dū zhàn zhǐ huī tū qí qǔ liáo yáng, xuě sǎ yuán mén yè chuán jiàn.
莫惊醉眼炯如电,假钺犹堪行督战;指麾突骑取辽阳,雪洒辕门夜传箭。
“蛟龙血人以为嬉”出自宋代陆游的《雪中独酌》,诗句共7个字,诗句拼音为:jiāo lóng xuè rén yǐ wéi xī,诗句平仄:平平仄平仄平平。