chū dōng zá yǒng初冬杂咏
ér shí ài shū bǎi shì fèi, fàn lěng zì gān hū bù lái.儿时爱书百事废,饭冷胾乾呼不来。yī shēng bèi wù zhōng wèi xǐng, lǎo zuò dù yú xū kě āi!一生被误终未醒,老作蠹鱼吁可哀!
chū dōng zá yǒng初冬雜詠
ér shí ài shū bǎi shì fèi, fàn lěng zì gān hū bù lái.兒時愛書百事廢,飯冷胾乾呼不來。yī shēng bèi wù zhōng wèi xǐng, lǎo zuò dù yú xū kě āi!一生被誤終未醒,老作蠹魚籲可哀!
“一生被误终未醒”出自宋代陆游的《初冬杂咏》,诗句共7个字,诗句拼音为:yī shēng bèi wù zhōng wèi xǐng,诗句平仄:平平仄仄平仄仄。
陆游(1125—1210),字务观,号放翁。汉族,越州山阴(今浙江绍兴)人,南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶,高宗时应礼部试,为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀,投身军旅生活,官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首,内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...