xīn lì tàn
新历叹
xīn lì zài shǒu xīn pà kāi, rì yuè lián piān xiāng xù lái.
新历在手心怕开,日月联翩相续来。
huáng jīn sàn jìn zì yī kuài, bái fà bù dài zhēn kě āi.
黄金散尽自一快,白发不贷真可哀。
wú wéi jiàn xiàn guǎng chéng zǐ, qiān èr bǎi nián zhōng yǒu sǐ.
无为健羡广成子,千二百年终有死。
jiāo bù kě nián xī qù rì, dāo hé yóu jiǎn dōng liú shuǐ? jiǔ wú chún lí dàn tòng yǐn, shì yùn shàng zūn jù zuì ěr.
胶不可黏西去日,刀何由翦东流水?酒无醇醨但痛饮,市酝上尊俱醉耳。
táng táng qī chǐ sǐ jí xiū, bù bǎo wū yuān bǎo lóu yǐ.
堂堂七尺死即休,不饱乌鸢饱蝼螘。
“千二百年终有死”出自宋代陆游的《新历叹》,诗句共7个字,诗句拼音为:qiān èr bǎi nián zhōng yǒu sǐ,诗句平仄:平仄仄平平仄仄。