dōng yè yín
冬夜吟
zuó yè níng shuāng jiǎo rú yuè, bì wǎ lín lín dòng jiāng liè jīn yè míng yuè què rú shuāng, zhú yǐng héng chuāng gèng qīng jué.
昨夜凝霜皎如月,碧瓦鳞鳞冻将裂;今夜明月却如霜,竹影横窗更清绝。
zào wù yǒu yì yú shī rén, gōng yǔ shī cái cì dì xīn.
造物有意娱诗人,供与诗材次第新。
jī hóng bìng hè zì wú mèi, shān qióng shuǐ jué shuí wèi lín? xī cūn méi huā xiāo xī dòng, jī jī hán pēi jiàn míng wèng.
饥鸿病鹤自无寐,山穷水绝谁为邻?西村梅花消息动,唧唧寒醅渐鸣瓮。
jǐn jiāng zuì mào chā yōu xiāng, cǐ shēng mò zuò cháng ān mèng.
尽将醉帽插幽香,此生莫作长安梦。
“竹影横窗更清绝”出自宋代陆游的《冬夜吟》,诗句共7个字,诗句拼音为:zhú yǐng héng chuāng gèng qīng jué,诗句平仄:平仄平平仄平平。