lǎo tài zì qiǎn
老态自遣
shì jiàn bú jiàn mù yù shuāi, yù duò bù duò chǐ gēng wēi.
似见不见目愈衰,欲堕不堕齿更危。
shuí lìng rǔ nián bā jiǔ shí, cháng yù qiáng jiàn níng fēi chī! mù hūn dà zì yì kě dú, chǐ yáo yóu néng jué rú ròu.
谁令汝年八九十,常欲强健宁非痴!目昏大字亦可读,齿摇犹能决濡肉。
ruò zhī yòng duǎn bǎi wú yōu, cǐ lǐ zhèng rú kuí yī zú.
若知用短百无忧,此理正如夔一足。
méng lóng niè wù jù yǒu wèi, xiào wǔ mò tīng bàng rén huì.
蒙胧臲卼俱有味,笑侮莫听傍人喙。
dàn lìng sūn céng néng lì gēng, yī bǎo bù fáng hái měi shuì.
但令孙曾能力耕,一饱不妨还美睡。
“谁令汝年八九十”出自宋代陆游的《老态自遣》,诗句共7个字,诗句拼音为:shuí lìng rǔ nián bā jiǔ shí,诗句平仄:平仄仄平平仄平。