jī hán yín
饥寒吟
yè hán měi dá dàn, huái bào ān dé kuān cháo jī huò guò wǔ, rěn cǐ liáng yì nán.
夜寒每达旦,怀抱安得宽;朝饥或过午,忍此良亦难。
jī hán chéng wú yōu, yōu yǒu shèn jī hán.
饥寒诚吾忧,忧有甚饥寒。
tán qín bù zhōng qū, tuī qù fā yǒng tàn.
弹琴不终曲,推去发永叹。
dà ér pò lǜ rú, sān suì dài yī guān xiǎo ér xué gēng jià, fàn niú gē yè lán lǎo wēng chuí bā shí, mén bì xíng pán shān.
大儿破绿襦,三岁待一官;小儿学耕稼,饭牛歌夜阑;老翁垂八十,扪壁行蹒跚。
bàng guān wù cháo xiào, qióng sǐ xīn suǒ ān!
傍观勿嘲笑,穷死心所安!
“推去发永叹”出自宋代陆游的《饥寒吟》,诗句共5个字,诗句拼音为:tuī qù fā yǒng tàn,诗句平仄:平仄平仄仄。