nǐ xiàn tái guān xuě
拟岘台观雪
chuí hóng tíng shàng sān gēng yuè, nǐ xiàn tái qián qīng xiǎo xuě.
垂虹亭上三更月,拟岘台前清晓雪。
wǒ xíng wàn lǐ kuà qín wú, cǐ dì gù yīng míng èr jué.
我行万里跨秦吴,此地固应名二绝。
shān chuān miè méi xuě zuò hǎi, luàn zhuì tiān huā zì chéng tài.
山川灭没雪作海,乱坠天花自成态。
kuáng gē tòng yǐn háo bù chú, gèng yì xián méi chí chū sài.
狂歌痛饮豪不除,更忆衔枚驰出塞。
lú cuī wěi zhé hào jī hóng, yù fù fěn mò wú liáng gōng mā sā dōng juàn sān tàn xī, shōu rù fàng wēng shī juàn zhōng.
芦摧苇折号饥鸿,欲傅粉墨无良工;摩挲东绢三叹息,收入放翁诗卷中。
míng cháo qīng tiān xíng rì gǔ, wàn wǎ shēng yān shī qióng yù.
明朝青天行日毂,万瓦生烟失琼玉。
shì jiān chéng rǎng běn xiàng xún, què kàn qíng shān yūn méi lǜ.
世间成壤本相寻,却看晴山晕眉绿。
“此地固应名二绝”出自宋代陆游的《拟岘台观雪》,诗句共7个字,诗句拼音为:cǐ dì gù yīng míng èr jué,诗句平仄:仄仄仄平平仄平。