wēi yǔ wǔ qǐn mèng qì dào bàng yì shě ruò zài qín shǔ jiān kǎi rán yǒu fù
微雨午寝梦憩道傍驿舍若在秦蜀间慨然有赋
wú zhōng qiū wǎn yǔ míng míng, zì xiào xián chóu yòu ěr xīn.
吴中秋晚雨冥冥,自笑闲愁又尔馨。
shēn shì yǐ guī nán běi mò, mèng hún yóu jì duǎn cháng tíng.
身世已归南北陌,梦魂犹寄短长亭。
zhuó láo kě niàng zūn yú lǜ, míng jìng wú qíng bìn shī qīng.
浊醪可酿樽余绿,明镜无情鬓失青。
lài yǒu diào chuán kān sòng lǎo, yī tīng ōu lù gòng wàng xíng.
赖有钓船堪送老,一汀鸥鹭共忘形。
“明镜无情鬓失青”出自宋代陆游的《微雨午寝梦憩道傍驿舍若在秦蜀间慨然有赋》,诗句共7个字,诗句拼音为:míng jìng wú qíng bìn shī qīng,诗句平仄:平仄平平仄平平。