shù bēi
述悲
píng jū bù chū mén, zhōng suì xiù shǒu zuò dàn guài yì qì shuāi, nà jué rì yuè guò.
屏居不出门，终岁袖手坐；但怪意气衰，那觉日月过。
gù rén wéi zhǒng qiū, lǎo bàn yú jǐ gè? tiān gāo guǐ shén è, huí yāo yí qí è.
故人为冢丘，老伴余几个？天高鬼神恶，回夭夷齐饿。
yí hún yī líng luò, qǐ fù wén chǔ xiē? qiě dāng zuì zhuó láo, wú mèng xíng yì pò.
遗魂一零落，岂复闻楚些？且当醉浊醪，吾梦行亦破。
“故人为冢丘”出自宋代陆游的《述悲》，诗句共5个字，诗句拼音为：gù rén wéi zhǒng qiū，诗句平仄：仄平平仄平。
