zhàng xī píng lǎo zì dū chéng huí jiàn fǎng suǒ yí yún táng shī
仗锡平老自都城回见访索怡云堂诗
dōng huá ruǎn chén fēi pū mào, huáng jīn luò mǎ rén kàn hǎo.
东华软尘飞扑帽,黄金络马人看好。
qú nóng xiōng zhōng shuí dé zhī, wèi huò yōu chán bìn xiān lǎo.
渠侬胸中谁得知,畏祸忧谗鬓先老。
jǔ shì shū yǔ píng yuán héng, qīng shān bái yún guò yī shēng chū mén yè zhàng biàn qiān lǐ, bái yún bù yuē cháng tóng háng.
举世输与平元衡,青山白云过一生;出门曳杖便千里,白云不约常同行。
qiāo mén bāo zhuó yún méi lǚ, jù tán wèi jìng hái dōng qù.
敲门剥啄云没履,剧谈未竟还东去。
dào shān fēn wǒ yī piàn yún, bìng qiǎn chūn fēng chuī hǎo jù.
到山分我一片云,并遣春风吹好句。
“并遣春风吹好句”出自宋代陆游的《仗锡平老自都城回见访索怡云堂诗》,诗句共7个字,诗句拼音为:bìng qiǎn chūn fēng chuī hǎo jù,诗句平仄:仄仄平平平仄仄。