sàn bù hú shàng zhì yě rén jiā
散步湖上至野人家
hú shàng shuāng gāo shuǐ luò shí, yī téng xìn bù chū xún shī.
湖上霜高水落时，一藤信步出寻诗。
wàng kuā qiáng jiàn zhēn kān xiào, huàn zuò qīng xián yì zì qī.
妄夸强健真堪笑，唤作清闲亦自欺。
xī dài yòu suí niú jī qù, dōng cūn cháng wàng guàn cháo zhī.
西埭又随牛迹去，东村常望鹳巢知。
yú wēng liú kè pín cí xiè, jī shòu nán pēng jiǔ wèi lí.
渔翁留客频辞谢，鸡瘦难烹酒味漓。
“东村常望鹳巢知”出自宋代陆游的《散步湖上至野人家》，诗句共7个字，诗句拼音为：dōng cūn cháng wàng guàn cháo zhī，诗句平仄：平平平仄仄平平。
