shān zhōng guān cán jú zhuī huái méi shān shī bó hún
山中观残菊追怀眉山师伯浑
kōng shān jú huā shòu rú jí, qīng dǎo mǎn dì zhī sān chǐ.
空山菊花瘦如棘,倾倒满地枝三尺。
yīn fēng lěng yǔ bù xiāng dài, làn cǎo cāng tái gòng láng jí.
阴风冷雨不相贷,烂草苍苔共狼藉。
rén suī wěi qì qú zì xiāng, jù bì fàn jiǔ dēng huá táng.
人虽委弃渠自香,讵必泛酒登华堂。
jūn bú jiàn rén rén zhì shì qióng sǐ méi shān yáng, kōng shǐ hòu shì chuán wén zhāng!
君不见仁人志士穷死眉山阳,空使後世传文章!
“人虽委弃渠自香”出自宋代陆游的《山中观残菊追怀眉山师伯浑》,诗句共7个字,诗句拼音为:rén suī wěi qì qú zì xiāng,诗句平仄:平平仄仄平仄平。