dōng nuǎn
冬暖
jīn nián suì mù wú fēng xuě, chén tǔ fèi gān shēng kè rè.
今年岁暮无风雪,尘土肺肝生客热。
jīng xún zhǐ jiǔ wò kōng zhāi, wú xiè qín sū bù róng shè.
经旬止酒卧空斋,吴蟹秦酥不容设。
rì yōu jí yì bèi qí mín, gèng wèi míng huáng cán sù mài.
日忧疾疫被齐民,更畏螟蝗残宿麦。
nóng shuāng báo sǎn bù kě dé, tài xī hé shí jiàn sān bái! lǎo fū zhuàng qì héng jiǔ zhōu, zuò xiǎng tí bīng xī hǎi tóu, wàn qí chuī jiā xíng xuě yě, yù huā luàn diǎn hēi diāo qiú.
浓霜薄霰不可得,太息何时见三白!老夫壮气横九州,坐想提兵西海头,万骑吹笳行雪野,玉花乱点黑貂裘。
“尘土肺肝生客热”出自宋代陆游的《冬暖》,诗句共7个字,诗句拼音为:chén tǔ fèi gān shēng kè rè,诗句平仄:平仄仄平平仄仄。