guǐ chǒu shí yī yuè xià xún wēn yù rú chūn huì rì hū dà fēng zuò xuě
癸丑十一月下旬温燠如春晦日忽大风作雪
jīn nián yī dōng qíng rì duō, cǎo mù méng jiǎ fēng qì hé.
今年一冬晴日多,草木萌甲风气和。
bǎi qián bù bèi wèi yì shú, lǎo wēng pù bèi ér xíng gē.
百钱布被未议赎,老翁曝背儿行歌。
wú chái xiǎo rén lǜ bù yuǎn, jī xuě kǔ hán lái qǐ wǎn? qīng tiān fāng xíng sān zú wū, bù liào hēi yún gāo gāo chǎn.
吾侪小人虑不远,积雪苦寒来岂晚?青天方行三足乌,不料黑云高高嵼。
míng cháo xuě è dòng fù è, ér tí jiá cūn wēng jìn wò.
明朝雪恶冻复饿,儿啼颊皴翁噤卧。
jiǔ zhòng wēi wēi nà de zhī, hé mén cuī bān bǎi guān hè.
九重巍巍那得知,合门催班百官贺。
“儿啼颊皴翁噤卧”出自宋代陆游的《癸丑十一月下旬温燠如春晦日忽大风作雪》,诗句共7个字,诗句拼音为:ér tí jiá cūn wēng jìn wò,诗句平仄:平平平平平仄仄。