ǒu yǔ kè yǐn kè qù xì zuò
偶与客饮客去戏作
duō ní qióng xiàng pò máo wū, rén bù kān yōu xīn zì zú.
多泥穷巷破茆屋,人不堪忧心自足。
yǒu shí fù rì xiàng mén qián, shǒu bà nán huá rì zhōng dú.
有时负日向门前,手把南华日中读。
ruò jiào kāi mén yǔ kè yóu, rǎo rǎo yī qián huái bǎi yōu.
若教开门与客游,扰扰依前怀百忧。
píng shēng zì jì yì yǐ shú, wéi yǒu diào yú hú shuǐ tóu.
平生自计亦已熟,惟有钓鱼湖水头。
jiù wén zhòng zhǎng zǐ guāng kě yǔ yǒu, yīn bù néng yán dàn dān jiǔ.
旧闻仲长子光可与友,瘖不能言但耽酒。
ān dé cǐ yǒu cháng guò mén, yī yǔ bù jiāo qīng shù dòu.
安得此友常过门,一语不交倾数斗。
“人不堪忧心自足”出自宋代陆游的《偶与客饮客去戏作》,诗句共7个字,诗句拼音为:rén bù kān yōu xīn zì zú,诗句平仄:平仄平平平仄平。