qiū yè qiǎn huái
秋夜遣怀
jiāng yún bàng yán shān yǔ xì, jī kè kōng táng wò huāng yì.
江云傍檐山雨细,羁客空堂卧荒翳。
xīn rú qiū yàn bù ān cháo, jī shì chūn píng běn wú dǐ.
心如秋燕不安巢,迹似春萍本无柢。
guān shēn bēn zǒu hé shí dìng, bìng yǎn méng lóng wéi yù bì.
官身奔走何时定,病眼蒙笼惟欲闭。
zhuàng yóu bù fù jì zhuì biān, yè yǔ shuí néng huái yōng jì? shī qíng yǐ jiǎn dàn wēi yín, jiǔ jiè jiàn jiān cái xiǎo jì.
壮游不复记坠鞭,夜语谁能怀拥髻?诗情已减但微吟,酒戒渐坚才小哜。
cóng jīn gèng nǐ zhe yōu dān, bàn shì chāng chāng zhēn wù jì.
从今更拟著幽襌,半世伥伥真误计。
“夜语谁能怀拥髻”出自宋代陆游的《秋夜遣怀》,诗句共7个字,诗句拼音为:yè yǔ shuí néng huái yōng jì,诗句平仄:仄仄平平平平仄。